W dzisiejszych czasach wiele osób lubi pogawędki na Twitterze^(Twitter) — nawet ci, którzy przysięgali, że nigdy nie zmieszczą wszystkiego, co chcą powiedzieć, w 140 znakach. Firmy dostrzegają to i zdobywają własne konta na Twitterze^(Twitter) , zarówno po to, aby utrzymać obecnych klientów, jak i przyciągnąć nowych. Pojęcie „marketingu w mediach społecznościowych” staje się coraz bardziej popularne. Autor #tweetsmart - 25 Twitter Projects to Help You Build Your Community , JS McDougall , dostrzegł możliwość pomocy firmom w korzystaniu z Twittera^(Twitter) z korzyścią. Czy miał rację, czy jego „tweet” nie trafił w sedno?

Książka dla biznesu?

Ta książka zdecydowanie nie jest dla osoby, która używa Twittera^(Twitter) przede wszystkim do codziennych interakcji społecznych. Ma być przeznaczony specjalnie dla osób, które chcą używać Twittera^(Twitter) do wspierania swoich firm. Autor jest nieugięty, że nie chodzi o „marketing”, ale raczej o „budowanie społeczności”. Niestety od początku do końca książka jest pełna terminologii marketingowej i sugestii dotyczących zwiększenia sprzedaży, skierowań oraz możliwości uzyskania informacji zwrotnych i ulepszeń^{(increased sales, referrals, and opportunities for feedback and improvement)} . Nie jestem pewien, dlaczego uważa to podejście za coś innego niż „marketing”. Autorka wykorzystuje również pomysły promocyjne, które były wykorzystywane przez stacje radiowe od niepamiętnych czasów. Każdy, kto kiedykolwiek słuchał komercyjnego radia, widział już takie rzeczy.

Każdy rozdział ma swój własny kod QR, który rzekomo pozwala czytelnikowi na tweetowanie projektu tego rozdziału do obserwatorów biznesu. Okazało się, że to nic innego jak rażące reklamy książki i jej autora , wysyłane za pośrednictwem własnego konta na Twitterze . ^(Twitter)Nie^(Not) jest to dobry sposób na zdobywanie przyjaciół. Dobrze, że kod QR w rzeczywistości nie wysyła reklam. Umieszcza je w aplikacji Twitter czytelnika w celu wysłania — lub usunięcia na pierwszy rzut oka, co moim zdaniem zrobi większość ludzi. W pierwszym rozdziale znajdują się instrukcje dotyczące prowadzenia własnej witryny z blogiem na Twitterze^{(Twitter-blog-website)}konkurs oparty. Ale sposób, w jaki jest to opisane, nie jest konkursem. Jest to sposób na zachęcenie ludzi do prowadzenia marketingu w mediach społecznościowych za Ciebie, wymagając od Ciebie publikowania, tweetowania lub ponownego tweetowania lub polecania lub przeglądania Twojej witryny w celu wygrania. Powinien być tak ustawiony, aby działał w ciągu dnia pracy. Tak, oczywiście, ponieważ każde miejsce pracy chce, aby jego pracownicy kręcili się po Twitterze^(Twitter) , kiedy powinni pracować. Wow , sposób na naprawdę zły początek!

I dalej to idzie

Szczerze mówiąc, po tym złym początku trudno było kontynuować czytanie książki. Tak jak podejrzewałem, okazało się, że jest więcej tego samego. Właściciel restauracji może zapakować furgonetkę pełną jednej z domowych specjalności, pojechać do jakiegoś miejsca publicznego i oddać jedzenie (nieważne, że większość amerykańskich miast ma przepisy licencyjne, które tego zabraniają). Albo właściciel firmy może wysłać kogoś z garścią nagród i wskazówkami dotyczącymi lokalizacji. Jaka nagroda sprawi, że ludzie rzucą wszystko i jeżdżą po okolicy, zwłaszcza jeśli jest to dzień pracy? Promocja typu „kup jedną, jedną gratis”, która wymaga od ludzi dokonania zakupu, przejścia przez prawie cały proces zamówienia na stronie internetowej, a następnie wysłania na Twitterze jakiejś frazy (do wszystkich swoich obserwatorów na Twitterze, oczywiście) z hashtagiem i linkiem do czegoś innego, czego chcą – a wszystko to publicznie jako reklama jakiejś firmy. Czy on naprawdę myśli, że poleci?

Inne rozdziały mówią o jeszcze większej liczbie powtórek stacji radiowych, zmęczonych grach, które są na Twitterze^(Twitter) od zawsze, lub wręcz nieetycznych sugestiach, takich jak bombardowanie Twittera^{(Twitter-bombing)} . Oznacza to zebranie grupy ludzi w celu wysłania tweeta zawierającego imię innego użytkownika, tak aby biedna osoba została, jak to ujmuje książka, szybko zasypana wiadomościami. Autor uważa, że ​​ofiara to doceni. Być może autor by to docenił. Wątpię, czy ktokolwiek inny chce swojego Twittera^(Twitter)pasza przeładowana bzdurami od ludzi, których nie znają. Autor twierdzi, że uważa kody kuponów za „niesmaczne”, a następnie szczegółowo opisuje, jak je oferować. Spędza dużo czasu na dyskutowaniu o hashtagach i o tym, jak można je wykorzystać, tak, rzeczywiście, w marketingu. Sugeruje również, aby firmy korzystały z funkcji „meldowania się” w celu ujawnienia swojej lokalizacji, aby przekazać coś osobie, która je znajdzie.

Werdykt

A Real Review of #tweetsmart - A Book about Twitter

Many people enjoy chit-chatting on Twіtter these days—even people who swore they could never fit everything they wanted to say into 140 characters. Businesses are taking notice of this and getting their own Twitter accounts, both to keep current customers and to attract new onеs. The concеpt of "ѕocial media marketing" is beсoming more popular all the time. The author of #tweetsmart - 25 Twitter Projects to Help You Build Your Community, J.S. McDougall, saw an opportunity to help businesses use Twitter to good advantage. Was he right about this, or did his "tweet" miss the mark?

A book for business?

This book is definitely not for the person who uses Twitter primarily for everyday social interactions. It is supposed to be specifically for people who want to use Twitter to help their businesses. The author is adamant that it's not about "marketing" but rather about "building a community." Unfortunately, from beginning to end, the book is full of marketing terminology and suggestions for increased sales, referrals, and opportunities for feedback and improvement. I am not sure why he considers this approach to be something different from "marketing." The author also recycles promotion ideas that have been used by radio stations from time immemorial. Anyone who's ever listened to commercial radio, will have seen these things before.

Each chapter has its own QR code that allegedly lets the reader tweet that chapter's project to the business's followers. These turned out to be nothing more than blatant advertisements, to be sent through your own Twitter account, for the book and its author. Not a good way to win friends. It's a good thing the QR code doesn't actually send the ads. It puts them into the reader's Twitter app to be sent—or deleted on sight, which I think is what most people will do. The first chapter continues with instructions for running your own Twitter-blog-website based contest. But the way it's described, it's not a contest. It's a way to get people to do your social media marketing for you, by being required to post or tweet or re-tweet or recommend or browse your website in order to win. It's supposed to be timed specifically to run during the work day. Yes, of course, because every workplace wants its employees horsing around on Twitter when they're supposed to be working. Wow, way to get off to a really bad start!

And on it goes

Honestly, after that bad beginning, it was difficult to continue reading the book. As I suspected, it turned out to be more of the same. A restaurant owner could pack up a van full of one of the house specialties, drive to some public place, and give the food away (never mind that most US cities have licensing laws that prohibit this). Or a business owner could send someone out with a handful of prizes and tweet clues to the location. What kind of prize is going to get people to drop everything and go driving around, especially if it's a work day? A "buy one, get one free" promotion that requires people to buy something, go through almost the entire order process on a web site and then tweet some phrase (to all their twitter followers, of course) with a hashtag on it and a link to something else they want--all out in public as an ad for some business. Does he really think that will fly?

The other chapters talk about yet more radio-station reruns, or tired games that have been on Twitter forever, or downright unethical suggestions like Twitter-bombing. This means getting a group of people together to send a tweet containing some other user's name all at once, so that poor person gets, as the book puts it, quickly inundated with messages. The author thinks the victim will appreciate this. Perhaps the author would appreciate it. I doubt anyone else wants their Twitter feed overloaded with nonsense from people they don't know. The author claims he finds coupon codes "distasteful" and then writes at length on how to offer them. He spends a lot of time discussing hashtags, and how they can be used for, yes indeed, marketing. He also suggests that businesses use the "check in" feature to broadcast their location, in the interest of giving away something to the person who finds them.

Verdict

Related posts

• Recenzja książki - Fitness dla geeków

• Recenzja książki - Superkomunikator Franka J. Pietruchy

• Recenzja książki — Kult LEGO — dla wszystkich fanów LEGO

• Recenzja książki — Rozpoczęcie pracy z programem Windows Live Movie Maker

• Recenzja ASUS Whetstone — świetna podkładka pod mysz od Republic of Gamers

• Recenzja książki — Windows 7 zwykły i prosty

• Recenzja książki - The Book of Audacity — Carla Schroder

• Recenzja ASUS ZenPad 7.0 (Z370C) — Co może zaoferować tani tablet z Androidem?

• Recenzja zestawu słuchawkowego ASUS Echelon Forest

• Recenzja książki: Gotowanie dla geeków, wydanie drugie

• Recenzja książki — Windows PowerShell 3.0 — pierwsze kroki — Ed Wilson

• Recenzja książki — Microsoft Office 2010 Inside Out

• Recenzja książki — Windows 7 i Office 2010 dla opornych, książka + pakiet DVD

• Recenzja książki — laptopy uproszczone

• Recenzja książki — Windows 8 Inside Out — Tony Northrup

• Recenzja zestawu słuchawkowego Razer ManO'War 7.1 - Doskonały dźwięk i przeciętna jakość wykonania

• Recenzja laptopa do gier MSI GT76 Titan DT 9SG: Tytan, który stoi obok bogów

• Recenzja książki — współpraca zespołowa, korzystanie z pakietu Microsoft Office w celu wydajniejszej pracy zespołowej

• Recenzja myszy Steelseries Diablo 3 – czy jest godna swojej nazwy?

• Recenzja książki — Windows 8 po wyjęciu z pudełka — Mike Halsey